ความขาดแคลนของการวิจัยหมายความว่าศาสตร์แห่งการยิงอาละวาดนั้นไม่มีอยู่จริง
ทันทีหลังจากเด็กสาวอายุ 19 ปีถูกยิงเสียชีวิต 17 คน และทำ เว็บสล็อต ให้มีผู้ได้รับบาดเจ็บ 17 คนที่โรงเรียนมัธยมปลายในฟลอริดาในวันวาเลนไทน์ ผู้คนต่างกระโดดออกมาอธิบายว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เกิดการสังหารหมู่ครั้งล่าสุด
ถึงตอนนี้ เป็นการฝึกซ้อมที่คุ้นเคย: ปืนที่หาได้ง่ายมากเกินไป ความเจ็บป่วยทางจิตที่ไม่ได้รับการรักษามากเกินไป ความเป็นชายที่บิดเบี้ยวมากเกินไป อย่าลืมวิดีโอเกมและภาพยนตร์ประเภทยิงกัน เพิ่ม (หรือทำซ้ำด้วยเสียง) ที่คุณชื่นชอบที่นี่
ตอนนี้การดีเบตระดับชาติได้รับแรงกระตุ้นจากการเคลื่อนไหว แรงบันดาลใจจากนักเรียนจากโรงเรียนมัธยมปลายฟลอริดาเป้าหมาย คาดว่าจะมีผู้คนมากถึง 500,000 คนที่จะชุมนุมต่อต้านความรุนแรงของปืนและสนับสนุนกฎหมายปืนที่เข้มงวดขึ้นในวันที่ 24 มีนาคมในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. โดยมีการเดินขบวนในเมืองต่างๆ ทั่วโลก แต่ปัญหาใหญ่ตามมาหลอกหลอนความไม่พอใจที่สมเหตุสมผลต่อการสังหารหมู่ผู้บริสุทธิ์ที่ดำเนินกิจวัตรประจำวันของพวกเขา ไม่ว่าสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้เกี่ยวกับการยิงที่โรงเรียน หรือการยิงในที่สาธารณะโดยทั่วไป ล้วนเป็นการคาดเดาหรือไม่ถูกต้อง ศาสตร์แห่งการยิงปืนไม่มีอยู่จริง
“ยังมีงานวิจัยที่ดีเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับปัญหาที่อาจก่อให้เกิดความรุนแรงในวงกว้าง” แกรนท์ ดูเว นักอาชญาวิทยาจากกรมราชทัณฑ์มินนิโซตาในเซนต์ปอลกล่าว Duwe ใช้เวลามากกว่าสองทศวรรษในการรวบรวมข้อมูลอาชญากรรมของรัฐบาลกลางและบัญชีหนังสือพิมพ์เพื่อติดตามแนวโน้มการสังหารหมู่
บางทีการขาดแคลนข้อมูลนี้ไม่น่าแปลกใจเลย การวิจัยเกี่ยวกับความรุนแรงของปืนทุกชนิด ได้รับทุนสนับสนุนจากรัฐบาลกลางเพียงเล็กน้อย ( SN Online: 3/9/18 ; SN: 5/14/16, p. 16 ) เจมส์ อลัน ฟอกซ์ นักอาชญาวิทยาจากมหาวิทยาลัยนอร์ทอีสเทิร์นในบอสตัน โต้เถียงกันมานานกว่า 20 ปีว่านักวิจัยด้านอาชญากรรมส่วนใหญ่เพิกเฉยต่อเหตุกราดยิง นักวิจัยบางคนคิดเอาเองว่าสิ่งที่ทำให้คนก่อเหตุฆาตกรรมรูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง ย่อมอธิบายถึงเหตุกราดยิง คนอื่นๆ มองว่าการสังหารหมู่มีสาเหตุมาจากความผิดปกติทางจิตขั้นรุนแรง ซึ่งถือว่าอยู่นอกขอบเขตการศึกษาอาชญากรรม
เมื่อการค้นคว้าวิจัยเรื่องความปลอดภัยสาธารณะมาพบกับวัฏจักรข่าว 24 ชั่วโมงที่อัดแน่นไปด้วยความทุกข์ระทมของชาติ การเก็งกำไรนับพันผลิบาน Michael Rocque นักสังคมวิทยาจาก Bates College ในเมืองลูอิสตัน รัฐเมน กล่าวว่า “ทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญในประเด็นนี้ แต่เรากำลังพึ่งพาเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย
Rocque และ Duwe ได้ตีพิมพ์บทวิจารณ์เกี่ยวกับเหตุผลของเหตุยิงกันในที่สาธารณะที่ทราบกันดีอยู่ แล้ว ซึ่งบางครั้งเรียกว่าการยิงอาละวาด ใน บทความ Current Opinion in Psychologyเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ข้อสรุปของพวกเขา: ไม่มาก ความไม่รู้ทางวิทยาศาสตร์ในประเด็นนี้มีความเกี่ยวข้องโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เนื่องจาก Rocque และ Duwe อธิบายถึงอัตราการยิงอาละวาดระดับชาติเล็กน้อย แต่ไม่ไม่เคยมีมาก่อน แต่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
สถิติการยิง
การกำหนดการยิงในที่สาธารณะเพื่อติดตามความถี่นั้นเป็นเรื่องยาก ฉันทามติในหมู่นักวิจัยปรากฏขึ้นว่าเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้นในที่สาธารณะ รวมถึงอย่างน้อยสี่คนที่ถูกสังหารโดยเสียงปืนภายในระยะเวลา 24 ชั่วโมง และไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการโจรกรรมหรืออาชญากรรมอื่นใด Rocque และ Duwe กล่าว เหตุการณ์ดังกล่าวรวมถึงการยิงในสถานที่ทำงานและโรงเรียน
โดยรวมแล้ว การยิงในที่สาธารณะเป็นเรื่องที่หาได้ยาก Duwe กล่าว แม้ว่าการรายงานข่าวอย่างเข้มข้นของสื่ออาจชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่ตรงกันข้าม ที่ไม่ชัดเจนไปกว่านั้นก็คือ การยิงอาละวาดเกิดขึ้นอย่างน้อย 100 ปี
การใช้รายงานการฆาตกรรมของสำนักงานสืบสวนกลางแห่งสหพันธรัฐ ข้อมูลบริการวิจัยของรัฐสภาเกี่ยวกับการยิงสังหารหมู่และคลังข้อมูลออนไลน์ของบัญชีข่าวเกี่ยวกับการฆาตกรรมหลายครั้ง Duwe ได้ติดตามอัตราการยิงในที่สาธารณะในสหรัฐอเมริกาจำนวนมากตั้งแต่ปี 1915 ถึง 2017
เขาได้ระบุเหตุการณ์ดังกล่าวทั้งหมด 185 เหตุการณ์จนถึงปี 2560 โดย 150 เหตุการณ์เกิดขึ้นตั้งแต่ปี 2509 (ในปี 2559 เขาตีพิมพ์ผลงานจนถึงปี 2556ในWiley Handbook of the Psychology of Mass Shootings ) ในกรณีแรกสุดที่รู้จักตั้งแต่ปี 2458 ชายชาวจอร์เจียคนหนึ่งยิงคนเสียชีวิต 5 รายที่ถนน หลังจากสังหารทนายความ เขากล่าวหาว่าสูญเสียทางการเงิน และมีผู้ได้รับบาดเจ็บอีก 32 คน ทนายความอีกคนหนึ่งซึ่งมาที่เกิดเหตุเมื่อได้ยินเสียงปืนและได้รับบาดเจ็บจากกระสุนปืน ยุติการอาละวาดเมื่อเขาคว้าปืนพกจากร้านฮาร์ดแวร์และสังหารมือปืน
สิ่งที่โดดเด่นกว่าศตวรรษต่อมาก็คือ อัตราการยิงในที่สาธารณะจำนวนมาก ตรงกันข้ามกับความเห็นของผู้คนทั่วไป ไม่ได้เพิ่มสูงขึ้นจนเป็นประวัติการณ์ แม้ว่าอัตราเฉลี่ยของการก่ออาชญากรรมเหล่านี้จะเพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2548 แต่ปัจจุบันยังไม่มากไปกว่าอัตราในช่วงเวลาก่อนหน้าบางช่วง แนวโน้มของอาชญากรรมมักจะคำนวณเป็นอัตราต่อ 100,000 คนสำหรับการพูด การโจรกรรม และการทำร้ายร่างกาย แต่เนื่องจากเหตุกราดยิงในที่สาธารณะจำนวนไม่มากนัก Duwe จึงคำนวณอัตราต่อปีต่อประชากร 100 ล้านคนในสหรัฐอเมริกา
อัตราเฉลี่ยของการยิงสาธารณะในที่สาธารณะตั้งแต่ปี 2010 อยู่ที่ประมาณ 1.44 ต่อ 100 ล้านคน ซึ่งเท่ากับอัตราประมาณปี 1990 ที่ 1.41 Duwe พบ เว็บสล็อต
